Biblia católica - Liber II Maccabaeorum 11

Liber II Maccabaeorum, 11

¹ Sed parvo post tempore, Lysias procurator regis et propinquus, ac negotiorum præpositus, graviter ferens de his quæ acciderant,

² congregatis octoginta millibus, et equitatu universo, veniebat adversus Judæos, existimans se civitatem quidem captam gentibus habitaculum facturum,

³ templum vero in pecuniæ quæstum, sicut cetera delubra gentium, habiturum, et per singulos annos venale sacerdotium:

⁴ nusquam recogitans Dei potestatem, sed mente effrenatus in multitudine peditum, et in millibus equitum, et in octoginta elephantis confidebat.

⁵ Ingressus autem Judæam, et appropians Bethsuræ, quæ erat in angusto loco, ab Jerosolyma intervallo quinque stadiorum, illud præsidium expugnabat.

⁶ Ut autem Machabæus et qui cum eo erant cognoverunt expugnari præsidia, cum fletu et lacrimis rogabant Dominum, et omnis turba simul, ut bonum angelum mitteret ad salutem Israël.

⁷ Et ipse primus Machabæus, sumptis armis, ceteros adhortatus est simul secum periculum subire, et ferre auxilium fratribus suis.

⁸ Cumque pariter prompto animo procederent, Jerosolymis apparuit præcedens eos eques in veste candida, armis aureis hastam vibrans.

⁹ Tunc omnes simul benedixerunt misericordem Dominum, et convaluerunt animis: non solum homines, sed et bestias ferocissimas, et muros ferreos parati penetrare.

¹⁰ Ibant igitur prompti, de cælo habentes adjutorem et miserantem super eos Dominum.

¹¹ Leonum autem more impetu irruentes in hostes, prostraverunt ex eis undecim millia peditum, et equitum mille sexcentos:

¹² universos autem in fugam verterunt, plures autem ex eis vulnerati nudi evaserunt. Sed et ipse Lysias turpiter fugiens evasit.

¹³ Et quia non insensatus erat, secum ipse reputans factam erga se diminutionem, et intelligens invictos esse Hebræos, omnipotentis Dei auxilio innitentes, misit ad eos:

¹⁴ promisitque se consensurum omnibus quæ justa sunt, et regem compulsurum amicum fieri.

¹⁵ Annuit autem Machabæus precibus Lysiæ, in omnibus utilitati consulens: et quæcumque Machabæus scripsit Lysiæ de Judæis, ea rex concessit.

¹⁶ Nam erant scriptæ Judæis epistolæ a Lysia quidem hunc modum continentes: Lysias populo Judæorum salutem.

¹⁷ Joannes et Abesalom, qui missi fuerant a vobis, tradentes scripta, postulabant ut ea quæ per illos significabantur, implerem.

¹⁸ Quæcumque igitur regi potuerunt perferri, exposui: et quæ res permittebat, concessit.

¹⁹ Si igitur in negotiis fidem conservaveritis, et deinceps bonorum vobis causa esset, tentabo.

²⁰ De ceteris autem per singula verbo mandavi et istis, et his, qui a me missi sunt, colloqui vobiscum.

²¹ Bene valete. Anno centesimo, quadragesimo octavo mensis Dioscori, die vigesima et quarta.

²² Regis autem epistola ista continebat: Rex Antiochus Lysiæ fratri salutem.

²³ Patre nostro inter deos translato, nos volentes eos qui sunt in regno nostro sine tumultu agere, et rebus suis adhibere diligentiam,

²⁴ audivimus Judæos non consensisse patri meo ut transferrentur ad ritum Græcorum, sed tenere velle suum institutum, ac propterea postulare a nobis concedi sibi legitima sua.

²⁵ Volentes igitur hanc quoque gentem quietam esse, statuentes judicavimus templum restitui illis, ut agerent secundum suorum majorum consuetudinem.

²⁶ Bene igitur feceris, si miseris ad eos et dexteram dederis: ut cognita nostra voluntate, bono animo sint, et utilitatibus propriis deserviant.

²⁷ Ad Judæos vero regis epistola talis erat: Rex Antiochus senatui Judæorum, et ceteris Judæis salutem.

²⁸ Si valetis, sic estis ut volumus: sed et ipsi bene valemus.

²⁹ Adiit nos Menelaus, dicens velle vos descendere ad vestros, qui sunt apud nos.

³⁰ His igitur qui commeant usque ad diem trigesimum mensis Xanthici, damus dextras securitatis,

³¹ ut Judæi utantur cibis et legibus suis, sicut et prius: et nemo eorum ullo modo molestiam patiatur de his quæ per ignorantiam gesta sunt.

³² Misimus autem et Menelaum, qui vos alloquatur.

³³ Valete. Anno centesimo quadragesimo octavo, Xanthici mensis quintadecima die.

³⁴ Miserunt autem etiam Romani epistolam, ita se habentem: Quintus Memmius et Titus Manilius legati Romanorum, populo Judæorum salutem.

³⁵ De his quæ Lysias cognatus regis concessit vobis, et nos concessimus.

³⁶ De quibus autem ad regem judicavit referendum, confestim aliquem mittere, diligentius inter vos conferentes, ut decernamus, sicut congruit vobis: nos enim Antiochiam accedimus.

³⁷ Ideoque festinate rescribere, ut nos quoque sciamus cujus estis voluntatis.

³⁸ Bene valete. Anno centesimo quadragesimo octavo, quintadecima die mensis Xanthici.

Notas:

Edição da bíblia em vulgata clementina produzida a partir de papiros, manuscritos e códices gregos antiquíssimos. Recomenda-se ler a tradução em português da vulgata pelo padre Matos Soares.

Produtos recomendados: